نوزادان نارس زودتر از نوزادان رسیده و کامل به دنیا می‌آیند. اگر بارداری کمتر از ۳۷ هفته طول بکشد، نوزاد نارس خواهد بود، اما نوزادان رسیده ۳۷ تا ۴۲ هفته پس از آخرین قاعدگی مادر (LMP) متولد می‌شوند. این هفته‌های نهایی در رحم مادر برای بالا رفتن وزن نوزاد و رشد کامل اندام‌های حیاتی مختلف از جمله مغز و ریه بسیار مهم است. به همین دلیل است که نوزادان نارس مستعد ابتلا به بیماری‌های مختلف‌اند و باید مدت بیشتری در بیمارستان بستری شوند. نوزاد نارس به
هپاتیت به معنی التهاب کبد بدون شناسایی هیچ دلیل خاصی می‌باشد. برخی کودکان مبتلا به هپاتیت دارای علائمی نیستند و ممکن است متوجه نشوید که دچار این بیماری هستند. برای مثال کودکان مبتلا به هپاتیت آ معمولاً دارای علائم خفیفی بوده یا هیچ علائمی ندارند. اما در صورت پیشرفت هپاتیت، علائم آن در کبد به عنوان منشأ بیماری متمرکز می‌شوند. سه نوع هپاتیت وجود دارد: آ، ب و سی. تقریباً تمام کودکان بطور معمول در هنگام تولد در برابر هپاتیت آ و ب واکسینه می‌شوند و
زخم معده به معنی زخم یا فرسایش پوشش معده یا بخش بالایی روده کوچک (اثنی عشر) به دلیل تجزیه پوشش محافظتی معده یا مقادیر بیش از حد اسید معده می‌باشد. با اینکه زخم معده در بزرگسالان بیشتر شایع است، کودکان با هر سنی می‌توانند دچار آن شوند. کودکانی که والدین آنها سیگار می‌کشند یا زخم معده دارند بیشتر مستعد ابتلا به این مشکل هستند.
در صورتی که فرزند شما مبتلا به زخم معده باشد باید به دنبال توصیه‌های پزشکی باشید. متخصص اطفال کودک را
به احساس خستگی مداوم در کودکان، کاهش سطح انرژی، دشواری در بیدار ماندن در مدرسه و زمان انجام تکالیف درسی لتارژی گفته می‌شود. چنین کودکانی بی‌حال‌اند و به سختی می‌توانند مدتی طولانی بیدار بمانند. یافتن دلیل اصلی لتارژی کودکان بسیار مهم است، چرا که ممکن است لتارژی علامت ابتلا به بیماری‌های جدی باشد. چاقی، مننژیت، تب و … باعث بروز لتارژی در کودکان می‌شود. اگر برای درمان لتارژی اقدام نشود، ممکن است در آینده بیماری‌های وخیم‌تری مانند اختلال‌های مغزی بروز یابد. اگر تصور می‌کنید فرزندتان مبتلا به لتارژی
پنومونی (ذات الریه یا سینه پهلو) بیماری کشنده‌ای است که عامل آن باکتری یا ویروسی است که باعث عفونت ریه‌ها می‌شود. پنومونی بیماری شایعی است که معمولاً در زمستان و بهار بروز می‌یابد. علائم ذات الریه در نوزادان متغیر است، اما تب شایع‌ترین علامت بیماری است. ذات الریه در نوزادان یک مورد اورژانسی است و باید به سرعت برای درمان آن اقدام شود.
اگر فرزندتان سرفه‌های بد و عمیقی می‌کند و تب بالایی دارد که پایین نمی‌آید، احتمال دارد به پنومونی مبتلا شده باشد و
آیا باید به نوزاد ویتامین داده شود؟ سوال در مورد ویتامین‌های مورد نیاز برای نوزادان بسیار مهم بوده و اغلب در میان والدین مورد بحث قرار می‌گیرد. بیشتر نوزادان تمام ویتامین‌های مورد نیاز خود را از غذایی که می‌خورند دریافت می‌کنند. هرچند آنهایی که بصورت نارس به دنیا آمده باشند یا دارای مشکلات سلامتی باشند ممکن است از مکمل‌های ویتامینی روزانه بهره ببرند. ویتامین‌ها جهت داشتن استخوان‌های قوی، دندان‌هایی سالم و پیشگیری از کم خونی برای بدن ضروری هستند. در صورتی که فرزند شما به اندازه کافی ویتامین دریافت نکند،
پلاژیوسفالی که پلاژیوسفالی موضعی یا تغییرشکل دهنده نیز نامیده می‌شود، اختلالی بسیار شایع است که خوشبختانه به راحتی نیز درمان می‌شود. این عارضه باعث صاف شدن سر نوزاد می‌شود و به همین دلیل سندرم سر صاف نیز گفته می‌شود. سندرم سر تخت در ۴۷ % نوزادان، یعنی تقریباً در یک نوزاد از هر دو نوزاد، مشاهده می‌شود و متخصصین از هر ده نوزاد درمان یک مورد را ضروری می‌دانند. به نظر می‌رسد سندرم سر تخت در نوزادان نارس شیوع بالاتری دارد، چرا که صفحات جمجمه در هفته‌های پایانی
اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری شایع است که تقریباً ۱۰ درصد از کودکان در سن مدرسه مبتلا به آن هستند. پسران سه برابر بیشتر از دختران به این اختلال تشخیص داده می‌شوند که دلیل آن مشخص نیست. کودکان مبتلا به ADHD بدون فکر کردن عمل می‌کنند، بیش فعال هستند و در تمرکز کردن مشکل دارند. آنها ممکن است آنچه که از آنها انتظار می‌رود را درک کنند اما در رعایت کردن آن مشکل داشته باشند زیرا نمی‌توانند بی‌حرکت بنشینند و بر روی جزئیات
تالاسمی گروهی از بیماری‌های خونی است که تولید هموگلوبین غیرطبیعی علت ابتلا به آن است. هموگلوبین پروتئینی است که در گلبول‌های قرمز انتقال دهنده‌ی اکسیژن در بدن وجود دارد. تالاسمی نوعی آنمی یا کم‌خونی است. تالاسمی انواع مختلفی دارد، گاهی بدون علامت است و گاهی با علائمی کشنده همراه است. افراد مبتلا به تالاسمی مینور (trait) ناقل این بیماری هستند، گلبول‌های قرمزشان کوچکتر از حد عادی است، اما مشکل خاصی ندارند و سلامت زندگی می‌کنند. تالاسمی ماژور ممکن است به مرگ منجر شود. بیماران مبتلا به آلفا تالاسمی
دریافت آهن کافی توسط نوزادان از آن رو بسیار مهم است که فقر آهن شکل‌گیری و رشد کودک را با تاخیری جدی مواجه می‌کند و عوارض بلندمدتی را ایجاد می‌کند. نوزادان سالمی که در موعد مقرر به دنیا می‌آیند، معمولاً آهن کافی را در سه ماهه آخر بارداری از مادرشان دریافت می‌کنند، این مقدار نیاز بدن را به مدت ۴ ماه برآورده می‌کند.
نوزادان نارس چون مقدار آهن کافی را در سه ماهه آخر بارداری از مادر دریافت نمی‌کنند، ذخیره آهن کافی ندارند و باید مکمل مصرف
